برای بررسی حادثه واژگونی اتوبوس دانش آموزان باید هیأتی از نمایندگان ملت اعزام شوند
نماینده مردم شاهین شهر در گفتگو با خبرگزاری علم و فناوری:
برای بررسی حادثه واژگونی اتوبوس دانش آموزان باید هیأتی از نمایندگان ملت اعزام شوند
حاجی دلیگانی از از رئیس مجلس شورای اسلامی خواست تا با توجه به اینکه نمایندگان در حال حاضر در مرکز حضور ندارند و جلسات مجلس برگزار نمی گردد یک هیاتی متشکل از نمایندگان مجلس را مامور کند تا مجلس هم از جایگاه نظارتی این موضوع را مورد بررسی قرار دهد.
حسینعلی حاجی دلیگانی، نماینده مردم شاهین شهر و عضو کمیسیون برنامه مجلس در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری با اشاره به حادثه واژگونی اتوبوس دانش آموزان گفت: معمولا تعداد حوادث در اتوبوس های دربستی نسبت به اتوبوس های عمومی بدلیل ساعات غیرمناسب برای رانندگی و یا راننده ناآشنا به جاده بیشتر است.
وی کوتاهی در انجام تدابیر را دلیل ایجاد چنین حوادثی دانست و یادآور شد: ما در صحنه عمل خوب سخن می گوییم و طرح و برنامه ارائه می دهیم اما در مرحل عمل همواره دچار نقض و کوتاهی هستیم و از نکات و دستورات اصلی غافل می شویم.
حاجی دلیگانی ضمن تاکید بر در نظر گرفتن برخی موارد لازم برای برگزاری اردوها، اظهار داشت: توجه به زمان اعزام محصلان و تجربه و مهارت راننده نیز امری ضروری است چون ممکن است همین موارد کوچک و ظریف منجر به ایجاد چنین حوادث بزرگ و دلخراشی برای مردم گردد لذا باید این مسائل مورد توجه قرار گیرد هرچند که معمولا چنین اتفاقی در مرحله عمل نمی افتد.
نماینده مردم شاهین شهر با اشاره به اینکه اینها مشکل قانون نیست بلکه این مشکل به رفتار افراد در مواجهه با آن برمی گردد متذکر شد: این همه اتوبوس بصورت شبانه روزی توسط تعاونی های اتوبوسرانی در تمام نقاط کشور فعال است ولی معمولا کمتر دچار چنین مشکلاتی می شوند به عنوان مثال اگر تعداد مسافرت هایی که توسط اتوبوس های بیابانی یا بین شهری انجام می شود را با تعداد تصادفات آن در نظر بگیریم به نسبت تعداد حوادثی که در انها رخ می دهد کمتر است.
وی همچنین تاکید کرد: این مساله نشان می دهد که یک حلقه مفقوده ای وجود دارد که به آن توجه نمی شود و ان اینست که عموما اتوبوس هایی که برای اردوها در اختیار گرفته می شود از سیکل روال عادی مسافرتی بیرون می آید چون همواره اتوبوس هایی که بیابان نرفته و یا راننده آن تجربه رانندگی بیابانی چندانی نداشته و رانندگی کار روزمره او نبوده و یک کار فوق العاده برایش محسوب می شود نمی تواند راننده خارج شهری و مناسب برای این گونه سفرها باشد چون آشنایی به آن جاده ندارد یا در جاده ای رانندگی می کند که آن جاده را کمتر تجربه نکرده است. در حالیکه اگر برای این اردوها از خود ناوگانی که بین پایانه های شهرها در حرکت هستند استفاده شود این مشکلات کمتر می شود و بجای آنکه یک اتوبوس را بصورت دربست از دستگاه های دولتی رایگان بگیرند که در آن مسیر کم تجربه است و راننده آن آزمایش خود را پس نداده، سراغ ناوگان هایی بروند که مسافران را جابجا می کنند تا از تعداد حوادث کاسته می شود.
